Physical Address
304 North Cardinal St.
Dorchester Center, MA 02124
Physical Address
304 North Cardinal St.
Dorchester Center, MA 02124
Rozprawka to uporządkowany tekst argumentacyjny, w którym stawiasz tezę (albo hipotezę), a następnie uzasadniasz ją argumentami popartymi przykładami i wnioskami. Jej celem jest przekonanie czytelnika, że twoje stanowisko jest uzasadnione.
Czym rozprawka różni się od innych form:
Najczęstsze odmiany rozprawki:
1) Zrozum polecenie
Zaznacz: temat, wymagania długości, obligatoryjne odwołania (np. do lektur), zakazane treści, styl.
2) Ustal tezę albo hipotezę
3) Zrób szybki konspekt (szkielet)
Wstęp (kontekst + teza) → 2–3 akapity argumentacyjne (każdy jeden główny argument + przykłady) → kontrargument (opcjonalnie) → zakończenie (wniosek).
4) Zbierz materiał do argumentów
5) Napisz brudnopis akapitami
Stosuj schemat akapitu (poniżej). Zostaw margines na poprawki.
6) Redakcja i polerka
Sprawdź logikę, spójniki, powtórzenia, interpunkcję, zgodność z poleceniem. Dopiero na końcu styl.
Użyj prostego i skutecznego szkieletu TEZA–DOWÓD–WYJAŚNIENIE–WNIOSEK (TDWW).
Schemat TDWW (do skopiowania):
Przykład akapitu (temat: porażka vs sukces):
Po pierwsze, porażka bywa lepszym nauczycielem niż sukces, bo uruchamia refleksję nad przyczynami niepowodzenia. Bohater „Syzyfowych prac” Prusa dojrzewa intelektualnie poprzez zderzenie z systemem rusyfikacji – dopiero doświadczenie porażek pozwala mu świadomie wybrać postawę oporu. To potwierdza, że trudność, a nie łatwy triumf, skłania do krytycznego myślenia i korekty strategii działania. Dlatego właśnie niepowodzenia, właściwie przepracowane, zwiększają samodzielność i odporność.
Wstęp: „Zastanówmy się…”, „Rozważę, w jakim stopniu…”, „Punktem wyjścia jest teza, że…”.
Rozwijanie argumentu: „Po pierwsze…”, „Co więcej…”, „Zilustrujmy to przykładem…”.
Kontrargument: „Niektórzy twierdzą jednak, że…”, „Wbrew temu można przytoczyć…”.
Finał: „Podsumowując…”, „Zatem…”, „W konsekwencji należy uznać, że…”.
Unikaj: „moim skromnym zdaniem”, „wydaje mi się że” (bez przecinka!), „generalnie” – to osłabia stanowisko.
Wstęp = 3 kroki (2–4 zdania):
Miniszablon (do przeklejenia):
„[Kontekst]. W tej rozprawce rozważę [problem], odwołując się do [obszary/konteksty]. Teza brzmi: [Twoja teza].”
Zakończenie nie wprowadza nowych przykładów. Ma odpowiedzieć na pytanie z polecenia tym samym językiem i domknąć tok rozumowania.
Miniszablon:
„Podsumowując rozważania, [krótka odpowiedź na pytanie]. Najmocniej przemawiają za tym [2–3 słowa kluczowe – nazwy argumentów]. Choć [ograniczenie/kontrargument], to właśnie [twoja teza] należy uznać za uzasadnione stanowisko.”
Układ:
Wstęp (pytanie problemowe) → Argumenty „za” (1–2 akapity) → Argumenty „przeciw” (1–2) → Ocena i rozstrzygnięcie (zakończenie).
Ważne: objętościowo staraj się zachować symetrię, ale jakościowo pokaż, dlaczego skłaniasz się ku jednej stronie.
Miniszablony zdań rozstrzygających:
1) Teza interpretacyjna: „‚Dziady’ cz. III ukazują wolność jako wartość metafizyczną, przekraczającą wymiar polityczny.”
2) Argument 1 – z utworu (scena, cytat, motyw).
3) Argument 2 – drugi fragment, motyw, kontrast.
4) Kontekst (opcjonalnie): historyczny, biograficzny, filozoficzny, inny tekst kultury.
5) Wniosek: pokaż, że argumenty wynikają z analizy fragmentów.
Bezpieczny łącznik do cytatu: „Jak czytamy w scenie …, bohater mówi: «…». Wskazuje to, że…”.
Temat: Czy porażka uczy więcej niż sukces?
W kulturze, która eksponuje zwycięzców, porażka bywa spychana na margines. W niniejszej rozprawce rozważę, czego uczy doświadczenie niepowodzeń, odwołując się do literatury i życia społecznego. Teza brzmi: porażka, pod warunkiem refleksji, uczy więcej niż sukces.
Po pierwsze, niepowodzenie wzmacnia autorefleksję i korektę strategii. Bohater „Syzyfowych prac” dojrzewa dzięki rozczarowaniom i oporowi wobec systemu. Dopiero trudności zmuszają go do świadomego wyboru wartości i metod działania. To pokazuje, że porażka uruchamia proces myślenia, którego często nie wywołuje łatwy triumf.
Po drugie, klęska może rodzić innowacje. Z historii nauki wiadomo, że liczne odkrycia poprzedziły serie nieudanych prób; dopiero analiza błędu pozwalała zmodyfikować hipotezy. W sferze społecznej przedsiębiorcy po upadkach budują odporniejsze modele – uczą się dywersyfikować ryzyko i słuchać danych zamiast życzeń.
Ktoś mógłby jednak twierdzić, że sukces uczy skuteczniej, bo nagradza właściwe działania. Rzeczywiście, informacja zwrotna w postaci sukcesu wzmacnia motywację. Jednak bez zrozumienia, dlaczego się udało, łatwo popaść w samozadowolenie i błędnie przypisać zasługę przypadkowi. Porażka – jeśli zostanie przepracowana – dostarcza bogatszego materiału diagnostycznego.
Podsumowując, większy potencjał edukacyjny tkwi w porażce niż w sukcesie, gdy towarzyszy jej namysł i gotowość do zmiany. Najmocniej przemawiają za tym przykłady z literatury oraz mechanizmy uczenia się oparte na analizie błędów. Sukces jest potrzebny, ale to trudność ostrzy rozum.
Konspekt 15-minutowy (do przeklejenia):
Wzór akapitu (TDWW):
„[Teza cząstkowa]. [Dowód – przykład + krótki opis]. [Wyjaśnienie: dlaczego dowód wspiera tezę]. [Wniosek i łącznik].”
Wstęp – trzy zdania:
„[Kontekst]. [Zawężenie problemu]. [Teza].”
Zakończenie – dwie linijki:
„[Odpowiedź na pytanie]. [Najmocniejsze 2–3 racje + zastrzeżenie/warunek].”
Zanim zaczniesz
W trakcie pisania
Przed oddaniem
Na egzaminie (np. 120 minut)
Praca domowa (2–3 dni)
Dobra rozprawka to jasna teza, sensowny dobór argumentów, przykłady z wyjaśnieniem i konkretne wnioski. Pracuj według schematu: wstęp (kontekst + teza) → akapity TDWW → kontrargument → zakończenie. Dbaj o język i spójność. I zawsze sprawdzaj wymagania nauczyciela: one są twoim regulaminem.